Sâffât Sûresi

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

وَالصَّٓافَّاتِ صَفًّاۙ
1.
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًاۙ
2.
فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًاۙ
3.
اِنَّ اِلٰهَكُمْ لَوَاحِدٌۜ
4.
رَبُّ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِۜ
5.
اِنَّا زَيَّنَّا السَّمَٓاءَ الدُّنْيَا بِز۪ينَةٍۨ الْكَوَاكِبِۙ
6.
وَحِفْظًا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍۚ
7.
لَا يَسَّمَّعُونَ اِلَى الْمَلَاِ الْاَعْلٰى وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍۗ
8.
دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌۙ
9.
اِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَاَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ
10.
فَاسْتَفْتِهِمْ اَهُمْ اَشَدُّ خَلْقًا اَمْ مَنْ خَلَقْنَاۜ اِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ ط۪ينٍ لَازِبٍ
11.
بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَۖ
12.
وَاِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَۖ
13.
وَاِذَا رَاَوْا اٰيَةً يَسْتَسْخِرُونَۖ
14.
وَقَالُٓوا اِنْ هٰذَٓا اِلَّا سِحْرٌ مُب۪ينٌۚ
15.
ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَبْعُوثُونَۙ
16.
اَوَاٰبَٓاؤُ۬نَا الْاَوَّلُونَۜ
17.
قُلْ نَعَمْ وَاَنْتُمْ دَاخِرُونَۚ
18.
فَاِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَاِذَا هُمْ يَنْظُرُونَ
19.
وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هٰذَا يَوْمُ الدّ۪ينِ
20.
هٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذ۪ي كُنْتُمْ بِه۪ تُكَذِّبُونَ۟
21.
اُحْشُرُوا الَّذ۪ينَ ظَلَمُوا وَاَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَۙ
22.
مِنْ دُونِ اللّٰهِ فَاهْدُوهُمْ اِلٰى صِرَاطِ الْجَح۪يمِۙ
23.
وَقِفُوهُمْ اِنَّهُمْ مَسْؤُ۫لُونَۙ
24.
مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ
25.
بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ
26.
وَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍ يَتَسَٓاءَلُونَ
27.
قَالُٓوا اِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَم۪ينِ
28.
قَالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِن۪ينَۚ
29.
وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍۚ بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا طَاغ۪ينَ
30.
فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَاۗ اِنَّا لَذَٓائِقُونَ
31.
فَاَغْوَيْنَاكُمْ اِنَّا كُنَّا غَاو۪ينَ
32.
فَاِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ
33.
اِنَّا كَذٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِم۪ينَ
34.
اِنَّهُمْ كَانُٓوا اِذَا ق۪يلَ لَهُمْ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ يَسْتَكْبِرُونَۙ
35.
وَيَقُولُونَ اَئِنَّا لَتَارِكُٓوا اٰلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍۜ
36.
بَلْ جَٓاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَل۪ينَ
37.
اِنَّكُمْ لَذَٓائِقُوا الْعَذَابِ الْاَل۪يمِۚ
38.
وَمَا تُجْزَوْنَ اِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَۙ
39.
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ
40.
اُو۬لٰٓئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌۙ
41.
فَوَاكِهُۚ وَهُمْ مُكْرَمُونَۙ
42.
ف۪ي جَنَّاتِ النَّع۪يمِۙ
43.
عَلٰى سُرُرٍ مُتَقَابِل۪ينَ
44.
يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَع۪ينٍۙ
45.
بَيْضَٓاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِب۪ينَۚ
46.
لَا ف۪يهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ
47.
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ ع۪ينٌۙ
48.
كَاَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ
49.
فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍ يَتَسَٓاءَلُونَ
50.
قَالَ قَٓائِلٌ مِنْهُمْ اِنّ۪ي كَانَ ل۪ي قَر۪ينٌۙ
51.
يَقُولُ اَئِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّق۪ينَ
52.
ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَد۪ينُونَ
53.
قَالَ هَلْ اَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ
54.
فَاطَّلَعَ فَرَاٰهُ ف۪ي سَوَٓاءِ الْجَح۪يمِ
55.
قَالَ تَاللّٰهِ اِنْ كِدْتَ لَتُرْد۪ينِۙ
56.
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبّ۪ي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَر۪ينَ
57.
اَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّت۪ينَۙ
58.
اِلَّا مَوْتَتَنَا الْاُو۫لٰى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّب۪ينَ
59.
اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظ۪يمُ
60.
لِمِثْلِ هٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ
61.
اَذٰلِكَ خَيْرٌ نُزُلًا اَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ
62.
اِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِم۪ينَ
63.
اِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ ف۪ٓي اَصْلِ الْجَح۪يمِۙ
64.
طَلْعُهَا كَاَنَّهُ رُؤُ۫سُ الشَّيَاط۪ينِ
65.
فَاِنَّهُمْ لَاٰكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِؤُ۫نَ مِنْهَا الْبُطُونَۜ
66.
ثُمَّ اِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَم۪يمٍۚ
67.
ثُمَّ اِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَاِلَى الْجَح۪يمِ
68.
اِنَّهُمْ اَلْفَوْا اٰبَٓاءَهُمْ ضَٓالّ۪ينَۙ
69.
فَهُمْ عَلٰٓى اٰثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ
70.
وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ اَكْثَرُ الْاَوَّل۪ينَۙ
71.
وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا ف۪يهِمْ مُنْذِر۪ينَ
72.
فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَر۪ينَۙ
73.
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ۟
74.
وَلَقَدْ نَادٰينَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُج۪يبُونَۚ
75.
وَنَجَّيْنَاهُ وَاَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظ۪يمِۘ
76.
وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْبَاق۪ينَۘ
77.
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْاٰخِر۪ينَۘ
78.
سَلَامٌ عَلٰى نُوحٍ فِي الْعَالَم۪ينَ
79.
اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ
80.
اِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ
81.
ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَر۪ينَ
82.
وَاِنَّ مِنْ ش۪يعَتِه۪ لَاِبْرٰه۪يمَۢ
83.
اِذْ جَٓاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَل۪يمٍ
84.
اِذْ قَالَ لِاَب۪يهِ وَقَوْمِه۪ مَاذَا تَعْبُدُونَۚ
85.
اَئِفْكًا اٰلِهَةً دُونَ اللّٰهِ تُر۪يدُونَۜ
86.
فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعَالَم۪ينَ
87.
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِۙ
88.
فَقَالَ اِنّ۪ي سَق۪يمٌ
89.
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِر۪ينَ
90.
فَرَاغَ اِلٰٓى اٰلِهَتِهِمْ فَقَالَ اَلَا تَأْكُلُونَۚ
91.
مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُونَ
92.
فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَم۪ينِ
93.
فَاَقْبَلُٓوا اِلَيْهِ يَزِفُّونَ
94.
قَالَ اَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَۙ
95.
وَاللّٰهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ
96.
قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَاَلْقُوهُ فِي الْجَح۪يمِ
97.
فَاَرَادُوا بِه۪ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْاَسْفَل۪ينَ
98.
وَقَالَ اِنّ۪ي ذَاهِبٌ اِلٰى رَبّ۪ي سَيَهْد۪ينِ
99.
رَبِّ هَبْ ل۪ي مِنَ الصَّالِح۪ينَ
100.
فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَل۪يمٍ
101.
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ اِنّ۪ٓي اَرٰى فِي الْمَنَامِ اَنّ۪ٓي اَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرٰىۜ قَالَ يَٓا اَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُۘ سَتَجِدُن۪ٓي اِنْ شَٓاءَ اللّٰهُ مِنَ الصَّابِر۪ينَ
102.
فَلَمَّٓا اَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَب۪ينِۚ
103.
وَنَادَيْنَاهُ اَنْ يَٓا اِبْرٰه۪يمُۙ
104.
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّءْيَاۚ اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ
105.
اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْبَلٰٓؤُ۬ا الْمُب۪ينُ
106.
وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظ۪يمٍ
107.
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْاٰخِر۪ينَ
108.
سَلَامٌ عَلٰٓى اِبْرٰه۪يمَ
109.
كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ
110.
اِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ
111.
وَبَشَّرْنَاهُ بِاِسْحٰقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِح۪ينَ
112.
وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلٰٓى اِسْحٰقَۜ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِه۪ مُب۪ينٌ۟
113.
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلٰى مُوسٰى وَهٰرُونَۚ
114.
وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظ۪يمِۚ
115.
وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِب۪ينَۚ
116.
وَاٰتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَب۪ينَۚ
117.
وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَق۪يمَۚ
118.
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْاٰخِر۪ينَ
119.
سَلَامٌ عَلٰى مُوسٰى وَهٰرُونَ
120.
اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ
121.
اِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ
122.
وَاِنَّ اِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَل۪ينَۜ
123.
اِذْ قَالَ لِقَوْمِه۪ٓ اَلَا تَتَّقُونَ
124.
اَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ اَحْسَنَ الْخَالِق۪ينَۙ
125.
اَللّٰهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ اٰبَٓائِكُمُ الْاَوَّل۪ينَ
126.
فَكَذَّبُوهُ فَاِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَۙ
127.
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ
128.
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْاٰخِر۪ينَ
129.
سَلَامٌ عَلٰٓى اِلْ‌يَاس۪ينَ
130.
اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ
131.
اِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ
132.
وَاِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَل۪ينَۜ
133.
اِذْ نَجَّيْنَاهُ وَاَهْلَهُٓ اَجْمَع۪ينَۙ
134.
اِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِر۪ينَ
135.
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْاٰخَر۪ينَ
136.
وَاِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِح۪ينَۙ
137.
وَبِالَّيْلِۜ اَفَلَا تَعْقِلُونَ۟
138.
وَاِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَل۪ينَۜ
139.
اِذْ اَبَقَ اِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِۙ
140.
فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَض۪ينَۚ
141.
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُل۪يمٌ
142.
فَلَوْلَٓا اَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّح۪ينَۙ
143.
لَلَبِثَ ف۪ي بَطْنِه۪ٓ اِلٰى يَوْمِ يُبْعَثُونَ
144.
فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَٓاءِ وَهُوَ سَق۪يمٌۚ
145.
وَاَنْبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْط۪ينٍۚ
146.
وَاَرْسَلْنَاهُ اِلٰى مِائَةِ اَلْفٍ اَوْ يَز۪يدُونَۚ
147.
فَاٰمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ اِلٰى ح۪ينٍۜ
148.
فَاسْتَفْتِهِمْ اَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَۙ
149.
اَمْ خَلَقْنَا الْمَلٰٓئِكَةَ اِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ
150.
اَلَٓا اِنَّهُمْ مِنْ اِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَۙ
151.
وَلَدَ اللّٰهُۙ وَاِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ
152.
اَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَن۪ينَۜ
153.
مَا لَكُمْ۠ كَيْفَ تَحْكُمُونَ
154.
اَفَلَا تَذَكَّرُونَۚ
155.
اَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُب۪ينٌۙ
156.
فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صَادِق۪ينَ
157.
وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًاۜ وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ اِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَۙ
158.
سُبْحَانَ اللّٰهِ عَمَّا يَصِفُونَۙ
159.
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ
160.
فَاِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَۙ
161.
مَٓا اَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِن۪ينَۙ
162.
اِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَح۪يمِ
163.
وَمَا مِنَّٓا اِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ
164.
وَاِنَّا لَنَحْنُ الصَّٓافُّونَۚ
165.
وَاِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ
166.
وَاِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَۙ
167.
لَوْ اَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِنَ الْاَوَّل۪ينَۙ
168.
لَكُنَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ
169.
فَكَفَرُوا بِه۪ۚ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
170.
وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَل۪ينَۚ
171.
اِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَۖ
172.
وَاِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ
173.
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰى ح۪ينٍۙ
174.
وَاَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
175.
اَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
176.
فَاِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَٓاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَر۪ينَ
177.
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰى ح۪ينٍۙ
178.
وَاَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
179.
سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَۚ
180.
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَل۪ينَۚ
181.
وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَم۪ينَ
182.​

Rahmân ve Rahîm Allah’ın adıyla
1.
Yemin olsun saf saf dizilenlere,
2.
Haykırıp sürenlere,
3.
Zikir okuyanlara ki,
4.
Sizin ilâhınız tek bir ilâhtır.
5.
O, göklerin, yerin ve bunlar arasında bulunan her şeyin Rabbi, aynı şekilde doğuların da Rabbidir.
6.
Şüphesiz biz yere en yakın göğü muhteşem güzelliklerle, parlak birer inci demeti gibi ışıldayan yıldızlarla süsledik.
7.
O göğü her türlü azgın ve isyânkâr şeytana karşı koruduk.
8.
Bu sebepledir ki onlar yükselip yüce melekler meclisini dinleyemezler. Her ne zaman dinlemeye kalkışsalar, her taraftan alevli yıldızlarla taşlanırlar.
9.
Son derece alçaltılmış, onurları kırılmış bir halde oradan kovulup atılırlar. Hem onlar için devamlı bir azap vardır.
10.
Ancak kulak hırsızlığıyla meleklerin konuşmalarından bir şey kapan olursa, onu da derhal yakıcı ve delip geçici bir ışın kovalayıp yok eder.
11.
Sor onlara: Kendileri mi yaratılışça daha güçlü kuvvetli, yoksa bizim gök, yer, melekler gibi yarattığımız diğer varlıklar mı? Doğrusu biz o insanları yapışkan bir çamurdan yarattık.
12.
Evet, sen Allah’ın varlığı ve kudreti karşısında hayran kaldın; onlar ise seninle ve Allah’ın âyetleriyle alay ediyorlar.
13.
Kendilerine öğüt verildiğinde düşünüp öğüt almıyorlar.
14.
Gerçeği ortaya koyan bir mûcize görseler, kendileri onunla alay ettikleri gibi, başkalarını da alay etmeye çağırıyorlar.
15.
Diyorlar ki: “Bu Kur’an, başka değil, düpedüz bir büyü!”
16.
“Biz ölüp de toprak ve çürümüş kemik yığını hâline geldikten sonra, yani biz o zaman mı yeniden diriltileceğiz?”
17.
“Önceden ölüp gitmiş atalarımız da, öyle mi?”
18.
De ki: “Evet, hem de zelil ve perişan bir halde diriltileceksiniz.”
19.
Yeniden diriltiliş için yalnızca bir çığlık yeter! Bir de bakarsın ki hepsi kabirlerinden kalkmış etraflarına bakıyorlar.
20.
“Yazıklar olsun bize!” diye feryat edecekler, “İşte bize haber verilen hesap günü!”
21.
Melekler de: “Evet, evet! Sizin dünyada iken yalan saydığınız hüküm günü, işte bu gündür!” diye cevap verecekler.
22.
Allah meleklere şöyle emreder: “Toplayın o zâlimleri, onların eşlerini, zulme ortak olan taraftarlarını ve taptıkları putlarını!
23.
Allah’ı bırakıp da taptıkları. Sonra da hepsine o kızgın alevli cehennemin yolunu gösterin!”
24.
“Durdurun, tutuklayın onları! Çünkü onlar yaptılarından hesaba çekilecekler.”
25.
Sonra kâfirlere seslenir: “Ne oldu size; azaptan kurtulmak için neden birbirinize yardım etmiyorsunuz?”
26.
Hayır! Kimse kimseye yardım edemeyecek. Çünkü bugün herkes Allah’ın emrine tam teslim olmuş durumdadır.
27.
Derken birbirlerine dönüp, karşılıklı söz düellosuna başlarlar.
28.
Tâbi olanlar önderlerine: “Evet, siz sanki iyiliğimizi istiyormuşçasına bize yaklaşır ve bâtılı hak göstererek bizi ona çağırırdınız.”
29.
Onlar da şöyle derler: “Hayır, ne münâsebet! Siz zâten inanmak gibi bir niyet taşımıyordunuz.”
30.
“Hem bizim sizi zorlayacak bir gücümüz de yoktu. Aksine siz kendiniz azgın ve isyânkâr bir gürûhtunuz.”
31.
“Artık ne desek boş! Hakkımızda Rabbimizin azap sözü kesinleşmiş bulunuyor. Hiçbir çıkış yolu yok; günahlarımızın cezasını mutlaka çekeceğiz.”
32.
“Evet, sizi baştan biz çıkardık; çünkü zâten kendimiz de azmış gitmiştik.”
33.
Madem öyle, o gün azabı hep birlikte çekecekler.
34.
Biz, inkârcı suçlulara işte böyle davranacağız.
35.
Onlara: “Allah’tan başka ilâh yok” dendiği zaman büyüklük taslıyorlardı.
36.
“Delirmiş bir şâirin sözüne güvenerek hiç ilâhlarımızı terk eder miyiz? Olacak iş mi bu?” diyorlardı.
37.
Hayır! O ne delidir, ne de şâir. O gerçeği getirmiş, önceki bütün peygamberleri de doğrulamıştır.
38.
Hiç şüphesiz siz o can yakıcı azabı tadacaksınız.
39.
Fakat, fazla değil, sadece yaptığınız kötülüklerin cezasını çekeceksiniz.
40.
Ancak Allah’ın ihlâsa erdirdiği kullar başka!
41.
Onlar için özel hazırlanmış nimetler vardır:
42.
Türlü türlü meyveler… Onlar çok değerli misafirler olarak ağırlanır, sürekli ikrâm görürler;
43.
Nimetlerle dopdolu cennetlerde.
44.
Çeşitli mücevherlerle işlenmiş koltuklar üzerinde otururlar.
45.
Çevrelerinde, çağıldayan tertemiz bir kaynaktan doldurulmuş kadehler dolaştırılır.
46.
Duru mu duru; içenlere pek hoş gelir, lezzet verir.
47.
İçinde zararlı ve sersemletici hiçbir şey bulunmaz; ondan içmekle sarhoş da olunmaz.
48.
Yanlarında da gözlerini sadece kocalarına çevirmiş, yumuşak bakışlı, ceylan gözlü eşler vardır.
49.
Sanki onlar, gün yüzü görmemiş, toz topraktan korunmuş beyaz ve pürüzsüz deve kuşu yumurtaları gibidir.
50.
Cennet ehli, bu halde otururken birbirlerine yönelir, candan bir sohbete dalarlar.
51.
İçlerinden biri şöyle anlatır: “Sahi, benim çok yakın bir arkadaşım vardı.”
52.
“Yanıma gelir, iğneli iğneli: «Sen de mi» derdi, «yeniden dirileceğimize inanıyorsun?»”
53.
“«Biz ölüp de toprak ve çürümüş kemik yığınına dönüştükten sonra, yani biz o halde iken mi diriltilip hesaba çekileceğiz?» diyerek âhireti inkâr ederdi.”
54.
Sonra: “O zâlimin şimdi ne halde olduğunu görmek ister misiniz?” der.
55.
Derken bakar da, onu kızgın alevli cehennemin tam ortasında görür.
56.
Ona şöyle seslenir: “Allah’a yemin olsun ki, neredeyse beni de içine düştüğün o helâke sürükleyecektin.”
57.
“Eğer Rabbimin lutf u inâyeti yetişmeseydi, şimdi ben de elbette eli kolu bağlanıp cehenneme atılanlardan olacaktım.”
58.
Sonra cennetteki arkadaşlarına dönerek şöyle devam eder: “Artık bir daha ölmeyeceğiz, değil mi?”
59.
“Dünyadan ayrılırken tattığımız o ilk ölümümüzden başka? Azaba da uğratılmayacağız, değil mi?”
60.
“Şüphesiz en büyük başarı ve kurtuluş işte budur!”
61.
“Çalışacak olanlar, işte böyle bir başarıya ulaşmak için çalışsınlar!”
62.
Allah buyurur: Şimdi iyi düşünün! Cennette böyle bir kabul ve ağırlanma mı daha iyidir, yoksa cehennemlikleri bekleyen zâkkûm ağacı mı?
63.
Biz onu zâlimler için bir imtihan ve azap sebebi kıldık.
64.
O, kızgın alevli cehennemin tâ dibinde bitip çıkan bir ağaçtır.
65.
Meyveleri, şeytanların başları gibi korkunç ve tiksindiricidir.
66.
Cehennemlikler bundan yer ve karınlarını tıka basa bununla doldururlar.
67.
Bu yedikleri üzerine onlara, içine irin ve kusmuk karıştırılmış kaynar sudan bir içecek vardır.
68.
Sonra onların dönecekleri yer yine cehennemdir.
69.
Çünkü onlar atalarını yanlış yol üzerinde buldular.
70.
Ne var ki, kendileri de onların izlerinde koşmaya can atıyorlar.
71.
Onlardan önce gelip geçmiş toplumların çoğu da aynı şekilde doğru yoldan sapmıştı.
72.
Biz, onlara da içlerinden uyarıcı peygamberler göndermiştik.
73.
Şimdi bak, o uyarılanların sonu nasıl oldu?
74.
Ancak Allah’ın ihlâsa erdirdiği samimi kullar başka!
75.
Vaktiyle Nûh yardım için bize yalvarmıştı; biz de onun duâsını en güzel bir şekilde kabul buyurduk:
76.
Kendisini ve yanındaki mü’minleri o büyük felâketten kurtardık.
77.
Yeryüzünde yalnız onun ve ona inananların neslini devam ettirdik.
78.
Sonraki nesiller arasında onun için güzel bir nâm bıraktık.
79.
Bütün âlemler içinde selâm olsun Nûh’a!
80.
Biz iyilik eden ve işini güzel yapanları işte böyle mükâfatlandırırız!
81.
Gerçekten o bizim mü’min kullarımızdandı.
82.
Nûh’u kurtarmamızın ardından, gemiye binmeyip geride kalan kâfirleri de suda boğduk!
83.
İbrâhim de, Nûh’un izinden gidenlerdendi.
84.
O, her türlü mânevî hastalıklardan uzak, tertemiz ve bir kalple Rabbine yönelmişti.
85.
Hani o, babasına ve halkına şöyle sormuştu: “Nedir bu taptığınız şeyler?”
86.
“Sırf bir yalan ve iftirâ olsun diye mi Allah’tan başka ilâhlar peşindesiniz?”
87.
“Peki, başkasına taptığınız halde, huzuruna vardığınızda Âlemlerin Rabbinin size nasıl davranacağıyla ilgili düşünceniz nedir?”
88.
Sonra bir bayram gecesi yıldızlara şöyle göz attı:
89.
“Gerçekten ben hastayım” dedi.
90.
Halk, kendilerine bulaşır korkusuyla onu bırakıp arkalarını döndüler ve gittiler.
91.
İbrâhim fırsatı değerlendirip çaktırmadan putların yanına sokuldu. Önlerine konmuş yemeklerin öylece durduğunu görünce: “Yesenize, niye yemiyorsunuz?” diye sordu.
92.
“Neyiniz var sizin, niçin konuşmuyorsunuz?”
93.
Bunun üzerine yanlarına iyice sokulup bütün kuvvetiyle putlara vurmaya başladı, böylece hepsini kırıp geçirdi.
94.
Hâdiseyi duyan halk, telaşla ve süratle İbrâhim’in başına üşüştüler. Neden böyle yaptığını sordular.
95.
İbrâhim onlara şöyle çıkıştı: “Yoksa siz ellerinizle yonttuğunuz, kendilerini korumaktan âciz bu heykellere mi tapıyorsunuz?”
96.
“Oysa sizi de, yaptığınız şeyleri de yaratan Allah’tır.”
97.
Onlar ise: “İbrâhim için büyük bir fırın yapıp odunları tutuşturun ve onu alevlerin içine atın” dediler.
98.
Böylece ona tuzak kurmaya yeltendiler. Fakat biz heveslerini kursaklarında bırakıp onları perişan ve zelil duruma düşürdük.
99.
İbrâhim karar verdi: “Ben Rabbimin rızâsı için hicret ediyorum. Rabbim beni, kendisine en güzel şekilde kulluk yapabileceğim bir yere elbette ulaştıracaktır” dedi.
100.
Ardından da: “Rabbim! Bana sâlihlerden olacak bir erkek çocuk bağışla!” diye duâ etti.
101.
Biz de ona yumuşak huylu, aklı başında bir oğul müjdeledik.
102.
Çocuk büyüyüp de, beraberinde çalışıp çabalayacak yaşa gelince İbrâhim bir gün: “Evlâdım! Son birkaç gecedir rüyâmda seni kurban etmem gerektiğini görüyorum. Ne dersin, bir düşün bakayım?” dedi. Çocuk hiç tereddüt etmeden: “Babacığım! Sana emredilen neyse onu yap; inşallah beni sabredenlerden bulacaksın” diye cevap verdi.
103.
İkisi de Allah’ın emrine tam mânasıyla teslim olmuştu. İbrâhim oğlunu sağ şakağı üzerine yere yatırdı.
104.
Kendisine: “Ey İbrâhim!” diye seslendik.
105.
“Gerçekten sen gördüğün rüYanin gereğini yerine getirdin. Biz, iyilik eden ve işini güzel yapanları işte böyle mükâfatlandırırız.”
106.
Hiç şüphe yok ki bu apaçık bir imtihandı.
107.
Oğlunun canına bedel olarak, ona büyük bir kurbanlık verdik.
108.
Sonraki nesiller arasında onun için güzel bir nâm bıraktık.
109.
Selâm olsun İbrâhim’e.
110.
Biz, iyilik eden ve işini güzel yapanları işte böyle mükâfatlandırırız.
111.
Şüphesiz o bizim mü’min kullarımızdandı.
112.
Biz ona, sâlihlere dâhil bir peygamber olacak bir başka evlâdı, İshâk’ı müjdeledik.
113.
Hem önceki çocuğa, hem İshâk’a feyiz ve bereketler bahşettik. Ama her ikisinin neslinden Allah’a iyi kulluk edenler bulunduğu gibi, kendisine açıkça zulmedenler de vardır.
114.
Biz, Mûsâ ve Hârûn’a da büyük bir lutufta bulunduk.
115.
Her ikisini ve kavimlerini o büyük sıkıntıdan kurtardık.
116.
Onlara yardım ettik de neticede üstün geldiler.
117.
Kendilerine, ilâhî gerçekleri ve dünya-âhiret mutluluğunun yollarını apaçık gösteren kitabı verdik.
118.
Her meselede onların doğru yola gitmelerini sağladık.
119.
Sonraki nesiller arasında onlar için güzel bir nâm bıraktık.
120.
Selâm olsun Mûsâ ve Hârûn’a!
121.
Biz, iyilik eden ve işini güzel yapanları işte böyle mükâfatlandırırız.
122.
Gerçekten o ikisi de bizim mü’min kullarımızdandı.
123.
İlyâs da şüphesiz peygamberlerimizden biriydi.
124.
O zaman kavmine şöyle demişti: “Allah’a karşı gelmekten sakınmaz mısınız?”
125.
“İlâh olarak Ba‘l’e yalvaracak da, her şeyi en güzel ve en uygun biçimde yaratanı terk mi edeceksiniz?”
126.
“Sizin de Rabbiniz, gelmiş geçmiş atalarınızın da Rabbi olan Allah’ı?”
127.
Fakat kavmi onu yalanladı. Bu yüzden onların hepsi tutuklanarak cehenneme atılacaklardır.
128.
Ancak Allah’ın ihlâsa erdirdiği kulları başka!
129.
Sonra gelen nesiller arasında onun için güzel bir nâm bıraktık.
130.
Selâm olsun İlyâs’a ve onun yolundan gidenlere!
131.
Biz, iyilik eden ve işini güzel yapanları işte böyle mükâfatlandırırız.
132.
Gerçekten o bizim mü’min kullarımızdandı.
133.
Şüphesiz Lût da peygamberlerimizden biriydi.
134.
Biz onu ve kendisine inanan bütün ailesini kurtardık.
135.
Ancak gerideki inkârcılar arasında bulunan yaşlı bir kadın hariç!
136.
Sonra geride kalan o inkârcıları helâk ettik.
137.
Siz, yolculuğunuz esnâsında sabahları yıkılmış şehirlerinin harâbelerine uğruyorsunuz.
138.
Geceleri de. Hâlâ aklınızı kullanıp bunlardan ibret almayacak mısınız?
139.
Doğrusu Yûnus da peygamberlerimizden biriydi.
140.
Hani o, sahibinden kaçmış köle gibi, Rabbinden izinsiz vazîfe yerinden ayrılmış ve dolu bir gemiye kendini atmıştı.
141.
Sonra yolcular arasında kur‘a çektiler; Yûnus kur‘ayı kaybederek denize atıldı.
142.
Onu büyük bir balık yutuverdi; bu sırada Yûnus, pişmanlık içinde kendisini kınayıp duruyordu.
143.
Eğer o, Allah’ı her dâim tesbih eden kullardan olmasaydı,
144.
Elbette insanların yeniden diriltileceği güne kadar o balığın karnında kalacaktı.
145.
Sonra onu hasta ve yorgun bir halde ağaçsız, ıssız bir sahile attık.
146.
Üzerine gölge yapması için asma kabak cinsinden bir ağaç bitiriverdik.
147.
Biz onu sayıları yüz bine ulaşan, hatta gittikçe artan halkına yeniden gönderdik.
148.
Onlar bu defa iman ettiler; biz de kendilerini belli bir süreye kadar nimetlerimizden faydalandırdık.
149.
Müşriklere sor: “Kızlar Rabbinin de, erkek çocuklar onların mı?”
150.
Yoksa biz melekleri dişi olarak yaratmışız da, onlar buna şâhit mi olmuşlar?
151.
Haberiniz olsun ki onlar, sırf iftirâ ederek diyorlar:
152.
“Allah çocuk edindi!” Hiç şüphesiz onlar yalancıların tâ kendileridir.
153.
Ne yani, Allah kızları erkek çocuklara tercih mi etmiş?
154.
Ne oluyor size? Ne biçim hüküm veriyorsunuz?
155.
Hiç aklınızı başınıza alıp düşünmüyor musunuz?
156.
Yoksa elinizde kesin bir deliliniz, bir dayanağınız mı var?
157.
Eğer doğru söylüyorsanız, haydi getirin o kitabınızı!
158.
Bir de kalkıp Allah ile cinler-melekler arasında bir soy bağı uydurdular. Oysa melekler çok iyi biliyor ki, bu tür iftirâda bulunanlar toplanıp hesapları görülmek üzere Allah’ın huzuruna çıkarılacak ve cehenneme atılacaklardır.
159.
Allah, onların bu asılsız yakıştırmalarından çok uzaktır, yücedir!
160.
Ancak Allah’ın ihlâsa erdirdiği kulları hariç! Onlar böyle yakıştırmalarda bulunmaz; aksine Rablerini şânına lâyık sıfatlarla yüceltirler.
161.
Ey müşrikler! Siz de, taptıklarınız da,
162.
Allah’a karşı kimseyi azdırıp yoldan çıkaracak bir kuvvete sahip değilsiniz.
163.
Siz ancak ille de cehennemi boylayıp orada kavrulmak isteyen azgınları saptırabilirsiniz.
164.
Melekler şöyle der: “Bizim her birimizin Allah katında belli bir makamı ve vazîfesi vardır.”
165.
“O’nun emrini alıp yerine getirmek için bizler saf saf dizilmiş beklemekteyiz.”
166.
“Biz, Allah’ın her türlü eksiklik ve ortaktan uzak olduğunu sürekli ikrar ve ilan etmekteyiz.”
167.
Müşrikler önceleri şöyle deyip duruyorlardı:
168.
“Öncekilerin kitapları gibi bizim de elimizde bir kitap olsaydı”,
169.
“Hiç şüphesiz biz de, Allah’ın ihlâsa erdirdiği kullarından olurduk.”
170.
Ne var ki, kendilerine Kur’an gelince onu inkâr ettiler. Fakat inkârlarının cezasız kalmayacağını yakında görecekler.
171.
Doğrusu, peygamber kıldığımız kullarımız hakkında bizim geçmişte verdiğimiz şöyle bir söz vardır:
172.
“Onlara Allah’ın yardımı kesinlikle ulaşacaktır.”
173.
“Neticede üstün gelen, kesinlikle her zaman bizim ordumuz olacaktır.”
174.
Rasûlüm! Bir süre için sen onları kendi hâline bırak.
175.
Onların başına gelecekleri gözetle! Zâten kendileri de başlarına gelecekleri yakında görecekler.
176.
Yoksa onlar, azabımızın bir an önce tepelerine inmesini mi bekliyorlar?
177.
Fakat bir an önce gelmesini bekledikleri o azap onların yurtlarına indiğinde, önceden uyarılıp da uyarıya kulak asmayanlar pek kötü bir sabaha uyanırlar!
178.
Yine bir süre için sen onları kendi hâline bırak!
179.
Onların başına gelecekleri gözetle! Zâten kendileri de başlarına gelecekleri yakında görecekler.
180.
Bütün izzet ve şerefin sahibi olan Rabbin, onların yakıştırdıkları bütün noksanlıklardan pak ve uzaktır!
181.
Selâm olsun gönderilen bütün peygamberlere!
182.
Hamdolsun Âlemlerin Rabbi olan Allah’a!​